خواجه تاجدار رُمانی تاریخی است که توسط ذبیح‌الله منصوری با ترجمه و اقتباس از نوشته‌ای که در مقدمه کتاب به فردی فرانسوی بنام ژان گِور jean guèvre منتسب گردیده بدست آمده‌است. بسیاری از اهل فن بر این باورند که چنین نویسنده‌ای وجود خارجی ندارد و این کتاب نیز مانند بیشتر ترجمه‌های ذبیحی ساخته و پرداخته ذهن خود اوست. این کتاب به رخدادهای تاریخی ایران از هنگام مرگ نادرشاه افشار تا پایان زندگی آقامحمدخان قاجار به دیدی داستان‌گونه و با اعمال متد داستان پردازی و بسط داستان توسط مترجم می‌پردازد.[۱]
داستان کتاب از شب تولد آقا محمد خان قاجار آغاز و با مرگ وی به پایان می‌رسد.
عناوبن جلد اول
- ستاره دنباله دار و نوزاد بدون دنباله
در شب دوازدهم ماه ربیع الثانی سال 1155هجری قمری برابر سال 1112خورشیدی در صحرای ترکمان(ولایت استرآباد) که ستاره دنباله دار در آن شب طلوع کرده بود محمدحسن خان رئیس طایفه اشاقه باش از ایل قاجار(پدر آقامحمدخان قاجار)از استرآباد به صحرای ترکمان و محل سکونت طایفه خود برگشت. آقا محمدخان قاجار در ساعات بعد از نیمه شب به دنیا آمد و در همان شب بر اثر بارش شدید باران و جاری شدن سیل طایفه اشاقه باش گرفتار سیل شد و خسارات و مشکلات بسیاری برای محمدحسن خان و طایفه او به وجود آمد.
محمدحسن خان به خاطر سیل و مشکلات طایفه اش همسرش جیران(مادر آقامحمدخان قاجار)را به همراه خود آقامحمدخان به استرآباد می فرستد و در آن شهر حکمران استرآباد(به نام سبزعلی بیک) بعد از دیدن جیران به خاطر زیبایی او در صدد تصاحب همسرمحمدحسن خان بر میآیدو زمانی که جیران از این موضوع مطلع میشود تصمیم می گیرد به صحرای ترکمان بازگردد. سبزعلی بیک حکمران استرآباد که نمی خواست جیران را از دست بدهد پنج نفر از نوکران خود را مأمور ربودن جیران می کند
