تدوين و تاليف تواريخ عمومي به روش جديد براي ايران از روزگاران محمدحسن خان اعتمادالسطنه، وزير انطباعات دوران ناصرالدين شاه آغاز شد، اما مرحوم محمدعلي فروغي بود كه نخستين بار براي شركت طبع كتاب كه نخستين شركت انتشاراتي بخش خصوصي در ايران بود، دست به تاليف تاريخ ايران زد. اين كتابي بود كه به نيت تدريس در مدارس نوشته شده بود، بنابراين مختصر بود اما روش نگارش آن برگرفته از تاريخ نويسي اروپاييان بود.
اين سرآغاز تاريخ نگاري نوين ايران است كه از دوران مظفرالدين شاه آغاز شد. رضا شاه به خاطر گرايش هاي ناسيوناليستي و تحت تاثير قيام ترك هاي جوان، به باستان گرايي و تدوين تاريخ باستاني ايران علاقه نشان مي داد. در همين دوران است كه نسل جديدي از تاريخ نگاران جديد پديد آمدند كه تا امروز هم آثار آنان از بهترين تواريخ عمومي به حساب مي آيند. حسن پیرنیا (مشيرالدوله)، عباس اقبال آشتياني، نصرالله فلسفي و بالاخره عباس پرويز در آن روزگاران نه تنها هر يك كتاب هايي براي تدريس تاريخ تدوين كردند، بلكه كتاب هاي مستقلي نيز درباره سلسله هاي پادشاهي در ايران فراهم كردند.
“عباس اقبال”، تاريخ مغول را پرداخت و “نصرالله فلسفي” به نگارش آثار مهم در دوران صفويه دست يازيد. “عباس پرويز” هم كتاب هايي درباره ديالمه، خوارزمشاهيان و غزنويان نگاشت. عباس پرويز خود دبير تاريخ بود و در راه تدوين كتاب هاي درسي تاريخ زحمات زيادي كشيد. او در دوران پختگي عمر خود در ساليان آغاز دهه 40 كتابي مفصل در تاريخ عمومي ايران نوشت كه توسط انتشارات علی اكبر علمی در سه جلد با عنوان تاريخ 2500 ساله ايران منتشر شد.
كتاب در همان روزگار با كيفيت چاپ خاص موسسه مطبوعاتی علمی بدون نمايه های ضروری به بازار عرضه شد. جلد اول شامل دو بخش تاريخ کهن ايران تا پيدايش اسلام و اسلام و قيام ايرانيان است. جلد دوم شامل از طاهريان تا حمله مغول و از مغول تا صفويه است و جلد سوم از دو بخش از صفويه تا قاجاريه و از قاجاريه تا عصر حاضر تشکيل شده است.نویسنده در این کتاب به بررسی مسائل سیاسی و تاریخی ایران باستان در دوره مادها، هخامنشیان، اشکانیان، ساسانیان، ایران پس از اسلام تا دوره عباسیان پرداخته است.
فهرست
جلد اول : تاریخ ایران باستان تا ظهور اسلام
