«ایترپرسیکوم، گزارش سفارتی به دربار شاه عباس اول »، تالیف ژرژ تکتاندرفن دریابل با ترجمه محمود تفضلی است. این کتاب گزارشی است از دربار شاه عباس اول که به وسیله فرستاده امپراتور آلمان انجام گرفته است و در آن چشم اندازی از فرهنگ و شرایط اجتماعی ایران را از نگاه نه چندان بی طرفانه یک خارجی در آن برهه از تاریخ می‌توان دید
کتاب با مقدمه‌ای از مترجم آغاز شده است. پس از آن متن کتاب و در آخر نیز ضمائم کتاب آمده است. متن کتاب فاقد تبویب و عنوان بندی بوده و شرح سفر بدون ذکر تاریخ دقیق حوادث سلسله وار ذکر شده است. در بخش ضمائم، که از روی ترجمه فرانسوی عینا ترجمه شده است، متن نامه‌های کاکاش فن زالو کمنی و تزار بوریس برای امپراتور رودولف دوم، خطابه کاکاش در حضور تزار، نامه و... ذکر شده است
دوران سلطنت شاه عباس اول که با لقب بزرگ از دیگر شاهان صفوی ممتاز شده، از دوران‌های پراهمیت تاریخ ایران است. در آن زمان که حدود چهار قرن از آن می‌گذرد، نقشه سیاسی اروپا و آسیا با روزگار ما تفاوت بسیار داشت. قدرت سلاطین عثمانی که بر امپراتوری پهناوری مسلط شده بودند و تا قلب اروپا و پشت دروازه‌های وین رانده بودند، برای دولت‌های همجوار کابوسی هولناک شده بود.
بدین گونه بود که فرستادگان رسمی و غیررسمی و سفیران متعددی به دربار پادشاهان صفوی و مخصوصا شاه عباس اول می‌آمدند و از دربار ایران نیز سفیرانی به دربارهای اروپا می‌رفتند. شاه عباس در سال ۱۵۹۹ م/ ۱۰۰۷ ق سرآنتونی شرلی را همراه با یکی از درباریان، به نام حسینعلی بیک را به دربار پادشاهان اروپا فرستاد تا همپیمان‌های دوستی و اتحاد بر ضد سلطان عثمانی منعقد سازند. این دو فرستاده شاه عباس از راه مسکو به اروپا رفتند و در پائیز سال بعد در شهر پراگ که در آن زمان پایتخت امپراتوری آلمانی بود، به حضور امپراتور رودولف دوم باریافتند و او از ایشان به گرمی و محبت بسیار پذیرایی کرد.
امپراتور تصمیم گرفت که متقابلا سفیری به دربار شاه عباس اعزام دارد. برای این منظور، یکی از نجبای ناحیه ترانسیلوانی، به نام «کاکاش فن زالان کمنی» را برگزید. این سفیر ماموریت داشت که به دربار تزار روس در مسکو برود و از آن جا با کمک تزار، سفر خود را به سوی ایران دنبال کند. او از راه دریای خزر به ایران آمد؛ ولی در لنگرود گیلان بیمار شد و در لاهیجان درگذشت. کاکاش پیش از مرگ ، منشی مخصوصش را که «دریابل ژرژ تکتاندرفن» نام داشت، مامور ساخت که ماموریتش را دنبال کند و به حضور شاه عباس برود.
شرح مسافرت اتی ین کاکاش دوزالون کمنی بوسیله دریابل ژرژ تکتاندرفن تدوین و تنظیم شد. در ابتدای کتاب برای روشن شدن اوضاع آن زمان و علل تقاضای امپراتور ردلف دوم از دخالت گراندوک مسکو و پشتیبانی شاه عباس در جنگی که در این تاریخ میان اتریش و عثمانی درگیر شده بود و نیز سیاست پادشاه ایران به بیان مقدمه مختصری مبادرت می‌ورزد. این سفر در سال ۱۶۰۲ م. از پراگ آغاز و با شرح آن چه که در ولونی و لیتوانی و روسیه و مسکو و تاتاری و در کشورهای غازان و حاجی طرخان و در دریای خزر و در ایران و ارمنستان و سایر ایالات اروپا و آسیا بر آنها گذشته، به یابل خاتمه یافته است. همچنین در آن اطلاعات بسیار دقیق و مفیدی از اوضاع روسیه در اوایل قرن هفدهم میلادی و شرح حال شاه عباس کبیر و جنگ‌های او با عثمانی‌ها و فتوحاتش در آذربایجان و در ارمنستان داده شده است.
درباره ایران، وی از آداب و رسوم ایرانیان توصیفاتی می‌کند که تنها حکایت از ظاهر آداب دارد؛ به عنوان مثال از انجام وضو با عنوان یک عادت تعبیر می‌کند که «ایرانی‌ها عادت دارند، پیش از عبور از آستانه مسجد دست‌ها و پاهایشان را بشویند»؛ ولی از فلسفه و معنای این عمل هیچ ذکری به میان نمی‌آورد. او همچنین گاه خواسته یا ناخواسته واقعیت را کاملا قلب کرده و اوضاع دربار شاهی را به کل جامعه ایران نسبت می‌دهد. او می‌گوید: «در نظر ایرانیان ازدواج کمتر از هر چیز اهمیت دارد». وی در ادامه چنین استدلال می‌کند که «همان طور که قبلا در مورد شاه گفتیم، آنها آن قدر زن می‌گیرند و می‌خرند که به توانند تغذیه و نگهداری کنند». این در حالی است که کمتر مردمی به ازدواج و آداب و رسوم آن به قدر ایرانیان اهمیت می‌دهد.
مترجم نیز در برخی موارد عدم تطبیق گزارشات نویسنده با واقعیات تاریخی را تذکر داده است؛ مثلا نویسنده با عبارت «به طوری که گفته می‌شود»، به چگونگی کشته شدن ایوان برادر ارشد فدور ایوانویچ، به دست پدرش اشاره می‌کند که خود به تردید در صحت آن اشاره دارد. همچنین جمعیت مسکو را پنج میلیون نفر می‌داند که قاعدتا رقم پانصد هزار نفر صحیح است.
اين كتاب گزارشى است از دربار شاه عباس اول كه به وسيله فرستاده امپراتور آلمان انجام گرفته و در آن چشم‌اندازى از فرهنگ و شرايط اجتماعى ايران را از نگاه نه‌چندان بى‌طرفانه يك خارجى در آن برهه از تاريخ مى‌توان ديد. دوران سلطنت شاه عباس اول كه با لقب بزرگ از ديگر شاهان صفوى ممتاز شده، از دوران‌هاى پراهميت تاريخ ايران است. در آن زمان قدرت سلاطين عثمانى كه بر امپراتورى پهناورى مسلط شده بودند و تا قلب اروپا و پشت دروازه‌هاى وين رانده بودند، براى دولت‌هاى همجوار كابوسى هولناك شده بود. بدين‌گونه بود كه فرستادگان رسمى و غيررسمى و سفيران متعددى به دربار پادشاهان صفوى و مخصوصاً شاه عباس اول مى‌آمدند و از دربار ايران نيز سفيرانى به دربارهاى اروپا مى‌رفتند. شاه عباس در سال 1599م 1007/ق سرآنتونى شرلى را همراه با يكى از درباريان، به نام حسينعلى بيك را به دربار پادشاهان اروپا فرستاد تا هم‌پيمان‌هاى دوستى و اتحاد بر ضد سلطان عثمانى منعقد سازند. اين دو فرستاده شاه عباس از راه مسكو به اروپا رفتند و در پائيز سال بعد در شهر پراگ كه در آن زمان پايتخت امپراتورى آلمانى بود، به حضور امپراتور رودولف دوم باريافتند و او از ايشان به گرمى و محبت بسيار پذيرايى كرد. امپراتور تصميم گرفت كه متقابلاً سفيرى به دربار شاه عباس اعزام دارد. براى اين منظور، يكى از نجباى ناحيه ترانسيلوانى، به نام «كاكاش فن‌زالان كمنى» را برگزيد. اين سفير مأموريت داشت كه به دربار تزار روس در مسكو برود و از آنجا با كمك تزار، سفر خود را به سوى ايران دنبال كند. او از راه درياى خزر به ايران آمد؛ ولى در لنگرود گيلان بيمار شد و در لاهيجان درگذشت. كاكاش پيش از مرگ، منشى مخصوصش را كه «دريابل ژرژ تكتاندرفن » نام داشت، مأمور ساخت كه مأموريتش را دنبال كند و به حضور شاه عباس برود. شرح مسافرت اتى‌ين كاكاش دوزالون كمنى بوسيله دريابل ژرژ تكتاندرفن تدوين و تنظيم شد. در ابتداى كتاب براى روشن شدن اوضاع آن زمان و علل تقاضاى امپراتور ردلف دوم از دخالت گراندوك مسكو و پشتيبانى شاه عباس در جنگى كه در اين تاريخ ميان اتريش و عثمانى درگير شده بود و نيز سياست پادشاه ايران به بيان مقدمه مختصرى مبادرت مى‌ورزد. اين سفر در سال 1602م. از پراگ آغاز و با شرح آنچه كه در ولونى و ليتوانى و روسيه و مسكو و تاتارى و در كشورهاى غازان و حاجى طرخان و در درياى خزر و در ايران و ارمنستان و ساير ايالات اروپا و آسيا بر آنها گذشته، به يابل خاتمه يافته است. همچنين در آن اطلاعات بسيار دقيق و مفيدى از اوضاع روسيه در اوايل قرن هفدهم ميلادى و شرح حال شاه عباس كبير و جنگ‌هاى او با عثمانى‌ها و فتوحاتش در آذربايجان و در ارمنستان داده شده است.
