رساله «الادب الوجیز» جزء مجموعه‌ای از رسائل عربی بوده است منتسب به منشی بلیغ ایرانی عبدالله بن مقفع که از بلغای درجه اول روزگار و مقدم اساتید انشاء زبان تازی است و ترجمه‌هایی که از زبان پهلوی به زبان عربی به قلم او پرداخته شده و رسائلی که او به این زبان نگاشته، به اتفاق نقادان سخن از گرانبهاترین جواهری است که زیب پیکر ادبیات عربی گردیده است. ترجمه این کتاب توسط خواجه نصیرالدین طوسی انجام شده و توسط او اضافاتی انجام شده است. نویسنده در این کتاب دستورهایی به فرزند خود می‌دهد که انجام آنها موجب رهایی از زشتی‌ها و رستگاری اخروی استغلامحسیم.
