کلمه ی «تاریخ» زمانی مقیاس معنی خود را افزایش داد که بر همه ی علوم رخنه کرد و تفسیری از همه ی آنان را در قالب های مشخص بیان نمود. اما چون بر پایه ی مکتوبات پیش می رفت همواره ناظر دید غیرمستندی نسبت به وقایع داشت. بعضا اشکال رسم شده تا حدی تجسم واقع گرا را در کنار مکتوبات فراهم می آورد.
اما تاریخ زمانی توانست تولدی دوباره یابد که دوربین عکاسی وارد میدان شده و در مراحل اول فعالیت از دید صرف هنر به آن نگریسته می شود ولی گذشت زمان حقیقتی دیگر هویدا نموده و ثبت لحظه را با عنوان ثبت تاریخ مطرح می سازد. آمیخته شدن این دستگاه با هنر توانست بیش از پیش علاقمندان زیادی را به دور خود جمع کند ورود این وسیله به دربار قاجاری ایران طرفداران زیادی گرد خود جمع نموده و تا جایی که چندین سال این اسباب منحصرا توسط درباریان استفاده می شد و دید آنها نیز بیشتر عکسبرداری از محیط داخل و رجال دربار بود.
در همین دوران شخصی به نام علی خان والی از خاندان معیرها به همراه پدر رهسپار روسیه شده و هنر عکاسی آموخته و در بازگشت به موطن با این وسیله فعالیت نموده و پس از انتصاب از طرف دربار ناصری به حکومت ولایات تصاویر در خور توجهی برای نسل های بعد به یادگار می گذارد.
رقم الحروف پس از آشنایی کافی با آلبوم علی خان والی در دانشگاه هاروارد به دلیل تعدد تصاویر آن ها را در دو مجموعه تقسیم نموده و بخش نخست آن در سال 1390 تحت عنوان «آذربایجان و والی عکاس» منتشر شد و بخش دوم دو مجموعه ی پیش رو با عنوان «از دارالخلافه تا کردستان » آماده ی نشر شده است.
