در سال 1315 شمسی که نگارنده در پاریس مقیم بودم با مرحوم عنایه اله خان مدیر الدوله سمیعی وزیر امور خارجه ایران در آن زمان مامور شدم که در باب جزایر و سواحل خلیج فارس مخصوصا جزایر بحرین مطالعاتی از لحاظ تاریخی و جغرافیایی بنمایم و سوابق ارتباط این جزایر را با ایران و تعلقی که آن نواحی همیشه ببملکت ما داشته و دارد حتی الامکان روشن کنم. به گواه سندهای تاریخی جزیرهٔ بحرین از دیرباز و پیش از اسلام جزو خاک ایران به شمار میفتهاست. همچنین در حملهٔ عمر بن خطاب به پارس این جزیره از جمله منطقههایی بود که در اوایل از پارس تصرف شد. پس ار ورود استعمارگران پرتغالی به خلیج فارس، آنان در این جزیره قلعهای ایجاد کردند ولی بنیجبر که ملوک هرمز ایشان را به سرپرستی بحرین گماشتهبودند سر از پیروی آنان برداشتند تا بعد که ملوک هرمز بدانجا لشکرکشی کردند. از ۹۲۸ تا ۱۰۱۰ ه. ق که حکومت بحرین در اختیار خاندان فالی از شیعیان فارس بود، پرتغال و عثمانی کوشیدند تا نفوذ خود را در آنجا افزایش دهند. از ۱۰۱۰ تا ۱۱۳۶ ه. ق بحرین را صفویان اداره میکردند تا اینکه پس از سقوط اصفهان تا آمدن نادرشاه حکومت به دست عربان محلی افتاد. در سال ۱۱۴۸ ه. ق بحرین به سلطهٔ افشاریان درآمد.