رینولد آلن نیکلسون، از نامدارترین خاورشناسان قرن، در اوتِ سال 1868 میلادى در شهر کِیْلِى (Keighley)، در ناحیه یورکشایر انگلستان به دنیا آمد. در دوره کودکی از کتابخانۀ پدربزرگش بهره فراوان برد و پس از طى تحصیلات مقدماتى در سال 1887 به دانشکده ترینتى، در دانشگاه کمبریج راه یافت. در این دانشگاه به فراگرفتن زبان‌هاى کهن، یونانى و لاتین، مشغول شد و بر اثر استعداد فراوان و پشتکارِ مثال زدنی‌اش به دریافت جوایزى چند نائل آمد. در کمبریج به آموختن زبان عربى همت گماشت، براى تکمیل معلومات عربى خود به لیدن و استراسبورگ سفر کرد و در آن دیار از دروس دخویه (Digoeje) و نولدکه (Noldeke)، دو تن از بزرگ‌ترین خاورشناسان عصر بهره گرفت. در سال 1891، بر اثر آشنایی با ایرانشناس شهیر، ادوارد براون به فراگرفتن زبان فارسى روى آورد. مصاحبت با ادوارد براون دریچه‌های معرفت و آشنایی با بزرگان شرق، به ویژه مولانا را به روی او گشود. در سال ۱۹۰۱، در سی و سه سالگی، جانشین ادوارد براون در دانشگاه کمبریج شد، کرسی زبان فارسی را در اختیار گرفت و عضو رسمی آکادمی زبان فارسی شد. در سال 1933 در سن شصت و پنج سالگى دوران بازنشستگى را آغاز کرد و عنوان «استاد افتخارى دانشگاه» بدو داده شد. در سال 1940 به شهر چستر، در شمال غربى انگلستان، سفر کرد و چند سالى را در آنجا گذرانید و در اوت 1945 از دنیا رفت. کتاب حاضر یکی از معروف‌ترین تحقیقات رینولد نیکلسون در زمینه تصوف اسلامی است.
